Dawno temu wierzono, że zima sama nie odejdzie, dlatego należy ją przegnać, aby na jej miejsce mogła przyjść wiosna. Zima, czyli czas uśpienia przyrody, była trudna zarówno dla zwierząt, jak i dla ludzi. Wiosna uosabiała wszystko co żywe i radosne. Aby wiosna mogła przyjść na świat należało pokonać zimę. W tym celu ze słomy robiono niedużą kukłę i ubierano ją w kolorowe szmatki. Kukłę taką nazywano Marzanną. 21 marca topiono ją w rzece albo palono na polu. Następnego dnia do domów przynoszono symbol wiosny – gaik-maik.
W dzisiejszych czasach symboliczne powitanie wiosny odbywa się na różne sposoby. Uczniowie klasy II w pierwszym kalendarzowym dniu wiosny obserwowali zmiany zachodzące w przyrodzie zarówno w tekstach literackich jak i podczas spaceru po najbliższej okolicy. Zagadki wiosenne, piosenki, prace plastyczne stworzyły wesołą i prawdziwie wiosenną atmosferę. Punktem kulminacyjnym tego dnia były rozgrywki sportowe na boisku szkolnym.
Życzymy wszystkim ciepłych podmuchów wiatru i radości z budzącej się na nowo przyrody.
J. Maksim