Aktualności

        • O profilaktyce uzależnień na biologii
          • O profilaktyce uzależnień na biologii

            Według definicji, uzależnienie to silna potrzeba wykonywania jakiejś czynności lub przyjmowania jakiejś substancji.                                                                                                                                 

            Uzależnienie jest zachowaniem, które wymyka się spod kontroli człowieka.                                                   

            Substancje, od których można się uzależnić, to: nikotyna, alkohol, narkotyki, lekarstwa, napoje energetyzujące. Szybki rozwój technologii spowodował pojawienie się uzależnień od: Internetu, telefonu komórkowego, portali społecznościowych, gier komputerowych oraz oglądania telewizji, czyli tzw. uzależnień XXI wieku.

            Uzależnienia zabierają człowiekowi wolność, stają się przyczyną trudności w nauce, uniemożliwiają rozwój osobisty, zaburzają relacje społeczne i funkcjonowanie w codziennym życiu. Dodatkowo, są przyczyną problemów ze zdrowiem, wyniszczają organizm, a nawet prowadzą do śmierci.

            Niepokojące jest to, że liczba osób uzależnionych wzrasta w każdym roku.

            Rozwijanie świadomości dotyczącej tych zagrożeń być może pozwoli ich uniknąć. W ramach profilaktyki uzależnień uczniowie wykonali prace plastyczne, które uwrażliwiają na ten problem. Niektóre z nich prezentujemy.

            Ewa Milanowska

        • Kajetan Koźmian - naszym patronem już 31 lat!
          • Kajetan Koźmian - naszym patronem już 31 lat!

            Dokładna analiza życia i twórczości Kajetana Koźmiana pozwoliła podjąć Dyrekcji i Gronu Pedagogicznemu z Bychawki decyzję o przyjęciu 3. czerwca 1990 r. - patrona szkoły. Od tego dnia pełna nazwa szkoły brzmi - Szkoła Podstawowa im. Kajetana Koźmiana w Bychawce.                                                                   

            Trzydzieści  jeden lat temu, podczas podniosłej uroczystości otrzymaliśmy drugi sztandar.
            Pierwszy - szkoła otrzymała w 1926 r. Przetrwał on II wojnę światową i służy nam teraz jako sztandar historyczny na najważniejszych uroczystościach szkolnych.

            Kim był Kajetan Koźmian? Dlaczego został wybrany na patrona szkoły?

            Kajetan Koźmian - poeta, publicysta, krytyk literacki, mąż stanu, a nade wszystko prawy i zacny człowiek, który żył w latach 1771 – 1856.
            Jego twórczość pisarska przypadająca na przełom XVIII i XIX w. dotyczyła nie tylko spraw politycznych, nie tylko ówczesnej sytuacji w kraju, ale również codziennych obrazów życia wiejskiego, fascynacji przyrodą i krajobrazem najbliższych miejscowości.
            Ważne sprawy powierzał opiece Pana Boga. Szczególnie zależało mu na wykształceniu młodego pokolenia, które pokornie i z zapałem powinno poznawać tajniki wiedzy. Dlatego w 1854 r. napisał Pieśń nabożną dla dzieci ze Szkoły Elementarnej w Bychawce, która stała się pierwszym hymnem szkoły. W swojej twórczości przekazał swoim czytelnikom tyle prawd życia, tyle myśli podniosłych, tyle do cnoty zapału, a do rodzinnej strzechy — miłości.
            Szlachetnie i godnie spełnione posłannictwo pisarza oraz bliskość miejscowości, w których przebywał i tworzył stały się głównymi argumentami przemawiającymi za tym, aby uznać tę postać za patrona szkoły, tym bardziej, że ślady bytności poety pozostały w Bychawce. Kajetan Koźmian był naszym parafianinem i tu na cmentarzu parafialnym został pochowany. Mając 77 lat Kajetan Koźmian  napisał tak o sobie w wierszu do księdza Baranowskiego wówczas proboszcza w Bychawce:

            „Już się przybliża kres mego żywota
            Niezbędna starca oczekuje droga,
            Pójdę w nią śmiało, bo otworzą wrota
            Gdy ty zapukasz i westchniesz do Boga.

            Nie szczędź pociechy mojemu plemieniu
            Wzorem, nauką, zachowaj od skazy;
            Nad memi zwłoki wyryj na kamieniu
            Jeślim zasłużył te krótkie wyrazy:
            „Tu leży starzec, Bóg mu lat przyczynił,
            „Czcił Boga, kraj swój kochał, ludziom nie zawinił.“

            Jako społeczność szkolna jesteśmy dumni, że nasza szkoła nosi imię Kajetana Koźmiana i dbamy o tradycje wynikające z posiadania tak godnego Patrona.

             

            Opr. Anna Bartnik

          • Uczniowie klas IV - VIII wracają do szkoły

            Zgodnie z decyzją Rządu od dnia 31 maja 2021 r. (poniedziałek) uczniowie klas IV – VIII wracają do nauki w systemie stacjonarnym. Plan zajęć zamieszczony jest na stronie internetowej szkoły i w dzienniku elektronicznym.

            Jednocześnie przypominam, że dzień 04 czerwca 2021 r. (piątek) jest dniem wolnym od zajęć dydaktyczno-wychowawczych. 

            Bogusław Golewski

        • Drogie Mamy,
          • Drogie Mamy,

            życzymy zdrówka, sił i codziennej radości,                                                                       
            dołączamy do tego słowa największej wdzięczności:                                                          

            za wszystkie trudy i starania,                                                              
            składamy Wam dziś podziękowania.                                                                

            (dzieci z zerówki) 

        • Najlepsze życzenia dla wszystkich Mam
          • Najlepsze życzenia dla wszystkich Mam

            Dzień Matki obchodzony jest niemal w każdym zakątku świata. W różnych terminach znajdziemy to święto w kalendarzach ok. 140 krajów. Aż w 63 państwach Dzień Matki celebrowany jest w drugą niedzielę maja. 

            Tylko w Polsce obchodzony jest 26 maja.

            Tradycja celebrowania Dnia Matki, która zachowała się do dziś powstała w Stanach Zjednoczonych w 1908r. Wówczas Amerykanka Anna Jarvis po raz pierwszy ku czci swojej zmarłej mamy zorganizowała obchody na cześć wszystkich matek i ich poświęcenia dla rodziny.

            Matka – to najpiękniejsze słowo w językach świata.

            Matka – to słowo, które oznacza miłość, miłość prawdziwą.

             „Dziękuję Ci Mamo,
            za to że rozumiesz mnie bez słów,
            że zawsze mnie wysłuchasz i doradzisz,
            że mogę na Ciebie liczyć o każdej porze dnia i nocy.
            Doceniam to, co dla mnie zrobiłaś i ile poświęciłaś.
            Dziękuję Ci za to, że jesteś”.

        • „Czytam, więc jestem”
          • „Czytam, więc jestem”

            Niestety, udostępniam Wam ostatnie dwie recenzje książek, które przesłaliście do mnie. Myślę, że ich treść zachęci Was po ich sięgnięcie w wolnym czasie. Pamiętajcie! Dużymi krokami zbliżają się wakacje, tym bardziej zachęcam Was do ciekawych spotkań z książką podczas wakacyjnego odpoczynku!

            Niech w tych dniach towarzyszą Wam słowa Wisławy Szymborskiej, Czytanie książek to najpiękniejsza zabawa, jaką sobie ludzkość wymyśliła.

            W nowym roku szkolnym powrócimy do naszej szkolnej akcji     pt.: "Czytam, więc jestem".

            Wobec tego czytajcie, czytajcie i jeszcze raz czytajcie! Życzę Wam udanych wakacji i miłej lektury!

              Anna Bartnik 

             

            Recenzja książki Barbary Kosmowskiej pt.: „Dziewczyna z parku”

                        Po książkę Barbary Kosmowskiej pt.: „Dziewczynka        z Parku” sięgnęłam przypadkiem. Bardzo zaciekawiła mnie okładka książki, która była dość tajemnicza?! Widniały na niej nogi dziewczynki i małego ptaszka.

            Autorka tej powieści jest poetką, pisarką i literaturoznawcą.    Jest laureatką konkursu „Uwierz w siłę wyobraźni” za cykl            o Bubie, „Myślinkach” i dwukrotnie nagradzanej „Pozłacanej rybki”.

                        Książka opowiada o dziewczynce, która nazywa się Andzia. Jest spokojną, miłą i wesołą uczennicą. Mieszka razem  z mamą   i tatą, z którymi spędza bardzo dużo czasu. Mama jest ilustratorką książek dla dzieci, a tata jest faunistą. Andzia  uwielbia wycieczki do pobliskiego parku, na które chodzi razem    z tatą. Poznaje wtedy  rożne gatunki drzew i uczy się ich rozpoznawać. Bardzo interesuje się ptakami, wie które gniazdo należy do którego ptaka, które ptaki odlatują, a które nie. Uwielbia karmić kaczki i patrzeć na nie. Ulubionym ptakiem jej      i taty jest kowalik - mały ptaszek, który dla Andzi nabiera szczególnego znaczenia, ale i niesie ze sobą tajemnicę. Radosne dzieciństwo Andzi przerywa śmierć taty. Dziewczynka, po tym bardzo się zmienia. Widząc smutek mamy „staje się dorosła”. Pomaga mamie jak tylko może, przytula i wspiera. Stara się pocieszać ją tak, jak robił jej tata, kupuje sernik na smutki, zachęca ją do życia jak dawniej. Mimo tego, że koleżanki w szkole jej dokuczają, dziewczynka nie przejmuje się tym, a jedynym jej przyjacielem staje się Jeremiasz, chłopiec, który przez swoją chorobę jest odrzucany przez kolegów. Choruje on na cukrzycę       i wymaga stałej opieki lekarskiej. Dzieci tego nie rozumieją.  Andzia jako jedyna spędza z nim bardzo dużo czasu, opowiada mu wszystko o przyrodzie tak, jak kiedyś jej tata. Powierza mu „tajemnicę”. Tajemnicą okazują się słowa taty Andzi.

            Będąc w szpitalu tata powiedział córce, że on odejdzie tak, jak ludzie ciągle gdzieś odchodzą, ale zawsze kiedy za nim zatęskni ma pójść do parku, by zobaczyć kowalika, takiego z czarną kreską na łebku. Widząc jego, będzie widziała tatę.

            To pomaga dziewczynce poradzić sobie ze śmiercią najbliższej osoby.

                        Mimo tego, że książka opowiada o śmierć, jednak autorka opisuje, jak można sobie z nią radzić. Wspomnienia o bliskich bolą,  ale też cieszą, bo przypominają nam jacy byliśmy z nimi szczęśliwi. Ludzie często w takich chwilach nas odtrącają, bo nie wiedzą jak mają się zachować. Myślą, że jak nie będą pytać            o zmarłą osobę to robią dobrze, uważają, że należy wszystkim pokazywać swoje cierpienie. A tak nie jest. Myślę, że ta książka uczy, że pamięć o bliskich trzeba pielęgnować, trzeba o nich rozmawiać i wspominać, bo to pomaga uporać się z ich stratą. Pokazuje też, że odtrącanie ludzi, ze względu na ich „inność” jest złe. Ta książka pokazuje, że bycie innym nie jest złe, tylko ciekawe. Każdy ma w sobie coś, co innych może zainteresować.

            Bardzo polecam tę książkę.

            Natalia Maziarz, klasa IV

             

             

                       W swoim życiu czytałam wiele książek, które zrobiły na mnie ogromne wrażenie i utkwiły w mojej pamięci. Jedną z nich jest książka „Czerwone krzesło", pierwsza część cyklu powieści dla dzieci pt.:,,Magiczne drzewo" autorstwa Andrzeja Maleszki.

                        Lektura ta opowiada o losach trójki rodzeństwa, które pewnego dnia weszło w posiadanie mocy, o której dotychczas mogli jedynie marzyć. Jak się okazało, tkwiła ona w pozornie zwyczajnym czerwonym krześle. Magia tego przedmiotu polegała na tym, że spełniało ono życzenia, te dobre, jaki i te złe. Niestety, kiedy rodzice głównych bohaterów za pomocą czarów zostają zmuszeni do opuszczenia dzieci, rodzeństwo wyrusza im na pomoc. W trakcie tej wyprawy dzieci przeżywają mnóstwo niesamowitych, czasami niebezpiecznych przygód. Książka zawiera dużo humoru, fabuła jest bardzo ciekawa, wciągająca        i zaskakująca.

                        Książka bardzo mi się spodobała i zachęciła do poznania całego cyklu. Stało się to za sprawą interesujących młodych bohaterów i ich fantastycznych przygód. Serdecznie polecam tę pozycję zarówno młodszym, jak i starszym czytelnikom.

            Alicja Lis, klasa VIII

             

             

        • Moja rodzina jest aktywna
          • Moja rodzina jest aktywna

            Zapraszamy uczniów wszystkich klas do wzięcia udziału w konkursie aktywności fizycznej pod nazwą "Moja rodzina jest aktywna".

            Szczegółowe informacje znajdziesz w ulotce :>>>

            Przesłane zdjęcia (jeden uczeń może przesłać max. 3 zdjęcia) będą publikowane w galerii (:>>>) - przed wysłaniem zdjęcia można, a nawet warto, poddać obróbce: dołożyć napis, skadrować, ustalić proporcje na 4:3.

            Po zakończeniu konkursu zostanie wyłoniony zwycięzca - autor najciekawszego zdjęcia. Zwycięzca zostanie wyłoniony w głosowaniu, w którym wezmą udział organizatorzy i uczestnicy. 
            Dla zwycięzcy przewidziana jest nagroda niespodzianka, ale uwaga: w konkursie musi wziąć udział conajmniej 30 uczniów.

            Przypominamy, że zdjęcia należy wysyłać na adres spbychawka@gmail.com

        •  „Czytam, więc jestem”
          • „Czytam, więc jestem”

            Drodzy czytelnicy! Tym razem uczennice kl. VI proponują swoim rówieśnikom i nie tylko... następujące książki. Pamiętajcie, że czytanie książek, to dobry pomysł na deszczowe dni i pożyteczne spędzanie wolnego czasu! Do dzieła!

            Pod recenzjami znajdziecie zdjęcia kolorowych okładek polecanych książek.

            Miłego czytania - życzy Anna Bartnik

             

            „Wielki sekret”

            Drogie koleżanki i koledzy!

               Ostatnio przeczytałam książkę Emmy Walden pt.: ,,Wielki sekret”. Jest to pierwsza część z serii ,,Horse club’’, co po polsku znaczy ,,Klub jeździecki”. Lektura ta jest idealna dla miłośników zwierząt, a szczególnie koni.

               Chciałabym polecić właśnie tę powieść, ponieważ ukazuje ona ciekawe przygody czterech przyjaciółek, które swoim zachowaniem pokazują, że dzięki sile przyjaźni można przezwyciężyć największe problemy.

               Książka ta nie jest zbyt obszerna, ponieważ zawiera ok.140 stron, więc szybko można ją przeczytać, tym bardziej, że czcionka jest duża, a lektura zawiera wiele ilustracji (niestety nie są one kolorowe). Na ostatnich stronach znajdziecie słowniczek,                w którym są wyjaśnione znaczenia trudnych słów.

            Sama okładka książki jest kolorowa i zawiera dużo detali.            Na środku, w jasnoróżowym flo stoi dziewczyna wraz ze swoim gniadym koniem. Tło natomiast jest wypełnione niebieskim kolorem,  na którym możecie dostrzec niewielkie gwiazdki, serduszka lub podkowy.

                Tak jak wcześniej wspomniałam historia zawarta w książce opowiada o czterech przyjaciółkach, które razem przeżywają wspaniałe przygody i podróże. Miejsce akcji rozgrywa się w dużej  posiadłości Lakeside. Jest ona położona nad pięknym                      i malowniczym jeziorem Bluewater, którego nazwa nawiązuje do niebieskiego koloru tafli wody. W Lakeside rozciągają się również góry i zielone lasy. Jednym z nich jest Peppertree, w którym cztery bohaterki lubią spędzać czas. Niedaleko ośrodka jeździeckiego znajduje się miasteczko  Hazelwood, którego nazwa związana jest z orzechowym drzewem.

                  W obszernej posiadłości Lakeside znajduje się wiele: stajni, wybiegów dla koni, ścieżek terenowych, placów do jazdy konnej, parkurów i innych interesujących miejsc.

                      W tym właśnie przepięknym ośrodku wiodą błogie życie właściciele Lakeside wraz ze swoimi dwiema córkami: Hannah      i Mią. Starsza z nich (Hannah) ma konia o imieniu Cayenne,          z którym uwielbia spędzać czas. W posiadłości, dziewczyna znalazła trzy nowe koleżanki, które mają podobne do niej zainteresowania, a najważniejsze, że kochały tak samo jak ona konie. Sofia, Sarah i  Lisa, (bo tak nazywały się nowe koleżanki Hannah) spędzały razem z bardzo dużo czasu, min.: jeździły       do lasu Peppertree, bawiły się ze sobą i ze swoimi końmi oraz poświęcały czas na ich pielęgnację i razem trenowały.

                   Pewnego słonecznego dnia, podczas treningu, Hannah tak energicznie zarzuciła lasso, że lina zahaczyła o wystający gwóźdź w drewnianej belce. Dziewczyna bała się wejść na słup, więc zrobiła to Lisa, która była sprytna i wysportowana. Kiedy weszła już na belkę, zobaczyła coś dziwnego i tajemniczego, coś, o czym przez cały jej pobyt w Lakeside nie miała pojęcia.

                     Jak myślicie, co takiego zdumiewającego dostrzegła Lisa? Na to pytanie znajdziecie odpowiedź, czytając książkę Emmy Walden pt.: ,,Wielki sekret”. Zachęcam również do przeczytania kolejnych części serii ,,Horse club”, w których opisane są inne przygody bohaterów z Lakeside.

                                                                                                                                 Zapraszam do lektury!                                                                                                                                 Maria Bartnik, klasa VI

             

             „Kwiat kalafiora”

            Bardzo chciałabym polecić Wam książkę Małgorzaty Musierowicz pt.:,,Kwiat kalafiora’’.  Poleciła mi ją moja mama, ponieważ była to jej ulubiona książka z czasów młodości. Myślałam, że będzie nudna, jednak gdy zaczęłam  ją czytać, okazała się bardzo interesująca, pisana w humorystyczny sposób.

            Opowiada ona o rodzinie Borejków, którą tworzą: tata, mama oraz ich cztery córki (Gabrysia, Ida, Patrycja -Pulpecja i Natalka – Nutria). Autorka ciekawie opisuje życie i przygody młodych ludzi. Sposób w jaki to robi, często wywołuje uśmiech na twarzy. Jednocześnie przedstawia wzorce, warte naśladowania. Często odwołuje się do takich wartości jak: miłość, przyjaźń, szacunek       i koleżeństwo.

            Jeśli lubicie czytać o przygodach i życiu nastolatków - to jest to książka dla Was. Stanowi ona trzeci tom cyklu Jeżycjada, który ma wiele części, więc zachęcam do przeczytania wszystkich!

            Anna Dojutrek, kl. VI

             

             

             

            Książka, którą chciałabym .polecić do przeczytania, zwłaszcza młodszym kolegom i koleżankom, nosi tytuł: „Wakacje u babci Marysi ze szczeniaczkami”.

            Opowiada ona o dzieciach, które spędzają wakacje na wsi u swojej babci. Najciekawszym wydarzeniem było to, jak suczka babci o zabawnym imieniu Śrubka oszczeniła się. Zachwycone dzieci chętnie spędzały czas ze szczeniakami, opiekując i bawiąc się z nimi.

               Przejmującym momentem w książce był opisany czas, kiedy szczeniaczki były już na tyle samodzielne, że trzeba je było oddać do adopcji.

            Jeżeli chcecie dowiedzieć się jaki był powód oddania piesków oraz jakie były ich dalsze losy, musicie sięgnąć po tę lekturę.

               Bardzo polecam tę książkę, ponieważ opowiada ona o miłość dzieci do zwierząt oraz uczy jak opiekować się nimi.

                                                                                                                                                            Maria Dojutrek, kl. VI

             

             

             

        • Zabawy integracyjne w klasie I - powrót z nauczania zdalnego.
          • Zabawy integracyjne w klasie I - powrót z nauczania zdalnego.

            Piękna, wiosenna pogoda, długa rozłąka z kolegami i koleżankami zainspirowała nas do integracyjnej formy spędzenia pierwszego dnia w szkole.

            Filip zaprosił nas do obejrzenia jego gospodarstwa hodowlanego. Konie zrobiły na nas  wrażenie. Te duże zwierzęta są bardzo przyjazne i chętne do współpracy. Filip opowiedział nam o każdym z nich krótką historię, pokazał sposób karmienia konia z ręki. Mogliśmy też pod okiem gospodarza, taty Filipa odpocząć na bryczce.

            Na koniec była niespodzianka. Każdy mógł po podwórku pojeździć z kolegą quadem. Chętnych było wielu.

            Zabawa była przednia. Dziękujemy!

            Jolanta Maksim